Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Καπνός

Ο πιο δραστήριος μαφιόζος θα σκότωνε σε όλη του τη ζωή λιγότερους απ' όσους είχε σκοτώσει εκείνος την προηγούμενη χρονιά. Δεν μπορούσε βέβαια να γνωρίζει πόσοι και ποιοι από τους περίπου σαράντα χιλιάδες νεκρούς ήταν δικοί του αλλά αναμφίβολα είχε δολοφονήσει πάρα πολλούς σε ολόκληρη τη χώρα. Ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους καπνοβιομηχάνους. 
Ο περίγυρός του τον θαύμαζε που έβγαζε τόσα πολλά χρήματα. 
Η γυναίκα του καμάρωνε που είχε δίπλα της έναν τόσο ισχυρό άντρα. Κανείς ποτέ δεν θα τον αποκαλούσε "χασάπη". Ήταν "πετυχημένος" και όχι "χασάπης". 

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα τους τελευταίους μήνες. Αντικαπνιστικές οργανώσεις διαμαρτύρονταν. Εκείνη την ημέρα, έβλεπε πολύ κόσμο κάτω από το παράθυρο του γραφείου του. Διαδήλωση ογκώδης. Άνθρωποι οργισμένοι που όσο περνούσε η ώρα φώναζαν όλο και πιο δυνατά. Αισθανόταν ελαφρώς φοβισμένος παρ' ότι γνώριζε πως δεν μπορούσαν να του κάνουν τίποτε. Αλλά όσο να 'ναι σε ανησυχεί λιγάκι η γνώση της ύπαρξης ενός κομματιού της κοινωνίας που σε εχθρεύεται. Αποφάσισε λοιπόν να συμβουλευτεί το Διάβολο όπως σε τόσες άλλες δύσκολες στιγμές και καταστάσεις της ζωής του. 

Άναψε ένα τσιγάρο και άρχισε να καπνίζει ψιθυρίζοντας παράλληλα κάποιες λέξεις. Στην αρχή δεν παρατηρούσε καμία αλλαγή. Τίποτα που να προδίδει ότι κάτι αφύσικο υπήρχε μαζί του στο δωμάτιο. Έπειτα ο καπνός ξεκίνησε να σχηματίζει μια μορφή. Ώσπου, κάποια στιγμή, ένα τεράστιο πρόσωπο βρισκόταν απέναντί του και του χαμογελούσε. Εκείνος, αφού χαιρετήθηκε μαζί του και τον καλωσόρισε, εξέφρασε στο Διάβολο τους προβληματισμούς του. Όση ώρα αυτός μιλούσε, το πρόσωπο τον κοίταζε ανέκφραστο. Σαν μια απρόσωπη πηγή φόβου. Ένιωθε λες και τον τρυπούσαν βελόνες σε όλο του το κορμί και σαν να έπεφτε από μεγάλο ύψος ενώ φυσικά δεν συνέβαινε τίποτα τέτοιο. 

Όταν ολοκλήρωσε την παράθεση και ανάλυση του προβλήματος των διαδηλωτών, ήρθε η σειρά του όντος να μιλήσει. Άνοιξε το στόμα του αποκαλύπτοντας τα σουβλερά του δόντια τα ικανά να κατασπαράξουν ολόκληρο θηρίο. Η φωνή του ξεχύθηκε σε όλο το δωμάτιο και τάραξε τη ψυχή του ανθρώπου που είχε απέναντί του. Ωστόσο τελικά τον ανακούφισε δίνοντας απάντηση στις σκέψεις που τον βασάνιζαν. Είπε κάτι απλό και όμως πολύ ουσιώδες. 
"Σε λίγο αρχίζει μια ηλίθια εκπομπή στην τηλεόραση... Όπως καταλαβαίνεις, η διαδήλωση θα διαλυθεί και θα γυρίσουν όλοι σπίτια τους". Ο άλλος ανάσανε βαθιά. Ευχαρίστησε το Διάβολο. Και η συζήτηση στράφηκε σε πιο ευχάριστα θέματα...

(Αντώνης Μπούζας)

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Το κινητό

Μίλησε πολλή ώρα στο κινητό με τη φίλη της πάνω σε διάφορα θέματα κυρίως όχι μεγάλης σημασίας. Την καληνύχτισε, έκλεισε το κινητό και το έβαλε στην τσάντα της. Πήρε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι της μέσα από σκοτεινά δρομάκια. Η πόλη κοιμόταν με το ένα μάτι ανοιχτό. Μια παρέα εφήβων καθόταν κάπου στο βάθος σιωπηλή σαν τάφος. 

Το κινητό άρχισε να χτυπάει μες στην τσάντα. Αλλά πώς συνέβαινε κάτι τέτοιο αφού το είχε κλείσει προηγουμένως; Το πήρε στα χέρια της και διαπίστωσε πως την καλούσαν με απόκρυψη. Έβαλε το τηλέφωνο στο αυτί της και άκουσε μια φωνή απόκοσμη να της λέει, είμαι ο μπαμπούλας των κινητών. Εκείνη αστειεύτηκε χωρίς να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ο κάτοχος της φωνής της είπε ότι δεν κάνει πλάκα και πως σε έξι ώρες θα ερχόταν για να την πάρει. Η γυναίκα αισθάνθηκε μια απροσδιόριστη ανατριχίλα. 

Έξι ώρες αργότερα, βρισκόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού της αδυνατώντας να ηρεμήσει και να μπορέσει να κοιμηθεί. Αγνοούσε ότι είχαν περάσει έξι ώρες από το αλλόκοτο τηλεφώνημα. Ο μπαμπούλας της είχε πει ακόμη πως θα την έπαιρνε πόρνη στο χαρέμι του το οποίο χαρέμι δεν υπήρχε σε αυτό τον κόσμο. Και πως πήρε κι άλλες γυναίκες ωραίες σαν κι αυτή από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Καθώς τα θυμόταν όλα αυτά, της φαινόντουσαν κάπως ανησυχητικά. 

Ξαφνικά, η γυναίκα ένιωσε την καρέκλα στην οποία καθόταν να κουνιέται. Να κουνιέται λες και άλλαζε σχήμα. Και μετά ολόκληρο το μπαλκόνι έμοιαζε ν' αλλάζει σχήμα. Ν' αποκτάει εξογκώματα σε κάποια σημεία και βαθουλώματα σε άλλα. Τα οποία έρχονταν και φεύγανε. Τα κτίρια γύρω της άρχισαν να λιώνουν σαν τυρί στην τοστιέρα. Οι δρόμοι επίσης. Παρατήρησε με τρόμο ότι το φεγγάρι δεν βρισκόταν πια στη θέση του και πως μια τρύπα το είχε αντικαταστήσει. Κι από την τρύπα εκείνη πετάχτηκε ένα χέρι και την άρπαξε.

(Αντώνης Μπούζας)

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

Ο απαθής θριαμβευτής

Τον βρίζει το αφεντικό. 
Η γκόμενα ραπίζει. 
Χουλιγκανοί δέρνουν πολύ.
Κι η χλεύη τον τσακίζει.

Γυρνά στο σπίτι νικητής. 
Κανείς δεν ξέρει πώς. 
Ευγνωμονεί τις μπόρες του. 
Γελάει σαν μουρλός. 

Τον διώχνει το αφεντικό. 
Εκείνη σφαλιαρίζει. 
Οι χούλιγκαν φορούν στολή. 
Το μάτι του αφρίζει. 

Μετά το ξύλο τραγουδά. 
Κανείς δεν ξέρει πώς.
Νικά τους πάντες γράφοντας
στης χαραυγής το φως.

(Αντώνης Μπούζας)

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

Μπομπίνα

Σπασμένα λόγια μας θυμίζουν 
την αφθαρσία του κακού. 
Στημένες κάμερες αθέατες 
μας κρυφοβλέπουνε παντού. 

Σκηνοθεσία και σενάριο. 
Εικονολήπτες μυστικοί. 
Κι εμείς δεν ξέρουμε ότι παίζουμε 
για να 'μαστε πιο πειστικοί. 

Άστραψε ξαφνικά ή μήπως 
ήταν απλώς ένα εφέ; 
Κάτι παράξενο συνέβη 
εκεί που πίναμε καφέ. 

Άηχα βήματα θυμίζουν 
κυριαρχία του παλιού.  
Αίθουσα σκοτεινή κι αρχίζει
ζωή φερμένη απ' αλλού.

(Αντώνης Μπούζας)

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

Πρόσκληση

Σε τούτο το πάρτυ 
χορεύουν δεμένοι. 
Κοιτούν τυφλωμένοι. 
Πρέπει απόψε να 'ρθείς. 
Ταξιδεύουν στη νύχτα 
μα ενώ ξημερώνει 
το ποτό δεν τελειώνει. 
Και απόντας κανείς. 

Σε τούτο το πάρτυ 
μουσική πάντα παίζει. 
Το ξενύχτι εμπαίζει. 
Έλα αγάπη να βρεις. 
Όλο σώνεται ο χρόνος 
μα ενώ εχθρός μοιάζει 
τίποτα δεν αλλάζει. 
Γιορτασμένος καθείς.

(Αντώνης Μπούζας)

Σε κάποια που φεύγει

Αν πρέπει κάπως να ιστορήσω, 
με παραμύθι θα μιλήσω. 
Απεύχομαι μόνο ν' αργήσω, 
αν έχω κάτι να σου πω. 

Αν πρέπει ευθύς λέξεις ν' αρθρώσω, 
τα γλαροπούλια θ' ανταμώσω 
σε σκέψεις μου και θα προδώσω 
κάθε δικό σου δισταγμό. 

Αν έχω κάτι που με καίει 
πέρα απ' την καύτρα κι από χρέη, 
είναι το κρίμα σου που πλέει 
σ' αμφίβολή μας ρότα. 

Αν τίτλους τέλους μοιραστούμε, 
μες στην καπνιά πριν βυθιστούμε, 
στο λίγο ας μη χαριστούμε 
κι ας πούμε, ραντεβού εμπρός.

(Αντώνης Μπούζας)

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Η απάντηση

Διατάζεις προσκυνήματα. 
Επιθυμείς βλαμμένους. 
Λέξεις σβηστές ορέγεσαι. 
Επιβλαβείς επαίνους. 

Αναίτια εκρήγνυσαι. 
Σάκο του μποξ με έχεις. 
Δηλώνεις και ευαίσθητη. 
Πίθηκο περιέχεις. 

Μ' αποκαλείς ανώριμο. 
Μα εγώ δεν ξεφωνίζω. 
Αγνώστους σαν ηλίθιο 
και φίλους δεν στολίζω. 

Λες πως δεν εξελίχθηκα. 
Σε σπήλαιο να μένω. 
Χαράματα στο ράδιο
σκυλάδικα υπομένω. 

Δειλό με χαρακτήρισες. 
Για όλα βρήκες φταίχτη. 
Αν έχεις θάρρος όπως λες, 
για κοίτα στον καθρέφτη!

(Αντώνης Μπούζας)

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Προορισμός

Δικό μου ησυχαστήριο 
κι εσύ προσκεκλημένος. 
Απλώνω χέρι σε αυτόν 
που στέκεται καμένος. 

Χαμένο το βασίλειο 
σε εκδοχές μιας τάσης. 
Για σένα μέγα ανοίγεται 
πένη για να το φτάσεις. 

Αν πονεμένος βρίσκεσαι 
κοντά στο σπιτικό σου, 
φόρεσε ρούχα καθαρά 
κόντρα στο ριζικό σου. 

Σε τούτες τις αυλές θαρρώ 
διαμένουν γελασμένοι. 
Πώς τάχα αλήθεια να το πω; 
Σούρουπα κερασμένοι.

(Αντώνης Μπούζας)

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

Κιούμπρικ

Της οπτικής μας γαλουχίας 
υπηρέτης αξεπέραστος. 
Μιας φιλμικής αθανασίας 
ενοικιαστής είν' ο αγέραστος. 

Συγκλονισμός νου και ματιών. 
Κι ευωδιαστή περιφορά. 
Μόνος κουρνιάζει αγνοών 
στα στοιχειωμένα σινεμά. 

Καταστροφείς ρομποτικοί. 
Παιδιά που πλάσματα θωρούνε. 
Ασύλληπτοι συμπαντικοί. 
Βραδιές που μάγια θα γεννούνε. 

Δεν θα τον σβήσουν οι αιώνες. 
Ούτε ποτέ θα σκονιστεί. 
Μας τάισε λαμπρές εικόνες. 
Θα βασιλεύει στο πανί.

(Αντώνης Μπούζας)

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Πήλινος κόσμος

Όλα από πηλό. 
Αντέχω το χυλό. 
Τα σύνορα πηδώ. 
Φεύγω κι είμαι εδώ. 

Τα πλασμένα δέντρα 
δούλεψε η αφέντρα. 
Της τάισα το σώμα. 
Την κάρφωσα στο χώμα. 

Λιωμένες αρτιότητες. 
Φτασμένες ματαιότητες. 
Ρουμπίνια και αχάτη 
θα βρέχει στο ραχάτι. 

Οργή με δίχως αύριο, 
σ' αφήνω για μεθαύριο. 
Κρίσεις της ανομίας. 
Ημέρες αφθονίας. 

Όλα από πηλό. 
Κοντεύω ν' απειλώ. 
Γεννιέμαι στο κενό. 
Ανήκω στο κοινό.

(Αντώνης Μπούζας)