Οι χωρισμένοι

Σφίγγω τη μνήμη σου στο στήθος.
Στις εκκλησίες αγρυπνώ.
Η επιστροφή φαντάζει μύθος.
Στα τρένα σε αναζητώ.

Τρεμουλιαστές μέρες αντέχω.
Μακριά σου πώς να κοιμηθώ;
Ένα φιλάκι θα σου έχω.
Και όπου να 'ναι θα σε δω.

Ωκεανούς μακριά σου στέκω.
Κάπου κι εσύ θα με καλείς.
Μ' ένα σχοινάκι θα σε έλξω,
πριν απ' τον χρόνο μαραθείς.

Μα να 'σαι, φαίνεσαι στο βάθος.
Φάντασμα πάλι ας μην είναι.
Η μουσική παίζει με πάθος.
Όνειρο, αλήθεια τώρα γίνε.

(Αντώνης Μπούζας)