Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

Η ζωή είναι ωραία (La vita è bella, 1997)

Στην Ιταλία του Β παγκοσμίου πολέμου, ένας Εβραίος πατέρας προκειμένου το μικρό παιδί του να μην καταλάβει τίποτα από τη φρίκη που συντελείται γύρω του, πράγμα που θα έβλαπτε και την ψυχή του, μετατρέπει στα μάτια του τον πόλεμο σε παιχνίδι. Ακόμα κι όταν τα πράγματα δείχνουν πως πλησιάζει ο αφανισμός τους. Παίζει το ρόλο του σε συνθήκες ανομολόγητων προβλέψεων και επιθανάτιας αγωνίας και καταφέρνει να κρατήσει ζωντανό το όνειρο και άρα το ίδιο το σώμα του μικρού. 

Ένα αριστούργημα που δεν έχει προηγούμενο. Μια ταινία-ύμνος στον πατέρα. Ένα πρωτοφανές αντίκρισμα του θανάτου και της απώλειας κάθε δεδομένης απόλαυσης, χαράς, πολυτέλειας και μικρής ή μεγάλης ευτυχίας από τον θεατή που με το πέρας της προβολής του έργου αισθάνεται μια ασίγαστη δίψα για ζωή. Ο Μπενίνι, στην σημαντικότερη στιγμή της πορείας του, δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας και μας εκπλήσσει με την ευστροφία και πρωτοτυπία του σεναρίου του. Πολύ καλοί όμως και οι υπόλοιποι στους ρόλους τους. 

Ο δαιμόνιος κινηματογραφιστής ενσαρκώνει σε αλληγορικό επίπεδο τον καλλιτέχνη που σε δύσκολους καιρούς πρέπει να μείνει δυνατός και ακέραιος τόσο σωματικά όσο κυρίως ψυχικά για να μπορέσει να φέρει σε πέρας την ιερή αποστολή του: να κρατήσει ζωντανό το παιδί του, δηλαδή τον άνθρωπο. Για να το κάνει αυτό θα πρέπει να τον ''εξαπατήσει'' χτίζοντας ένα απατηλό, ιδανικό αλλά και ζωογόνο αντίγραφο του κόσμου μας μέσα στο οποίο θα τον τοποθετήσει σαν ένας άλλος Θεός. Από τη μια δηλαδή έχουμε τον μυθοπλάστη-αιμοδότη, την ανυπεράσπιστη ανθρώπινη ψυχή και τη σχέση πατέρα και παιδιού που τους ενώνει κι από την άλλη έναν κόσμο βυθισμένο σε συμβολικό πόλεμο που μπορεί να μην απειλεί απαραίτητα μόνο τη σωματική υπόσταση. 

Ο κινηματογράφος της ανθρωπιάς που σήμερα πλέον εκλείπει μας παραδίδει ένα από τα αρτιότερα και αυθεντικότερα πονήματά του και μας διδάσκει ότι το πιο επικίνδυνο όπλο που έχουμε στη μάχη εναντίον του σκότους είναι το ίδιο μας το μυαλό. Ό,τι κι αν συμβεί, το μυαλό θα επιζήσει. Κι αν επιζήσει αυτό, έχουμε ήδη νικήσει. 

(Αντώνης Μπούζας)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου