Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Λευκό θηρίο

Πόσο ανυπεράσπιστος καθένας μας 
μπροστά σε μια λευκή σελίδα κι ένα στυλό; 
Να πρέπει να κοιτάξει εκεί που δεν μπορεί
Να πρέπει να ουρλιάξει χωρίς μια διακοπή.

Τα πόδια του ν' απλώνουνε ιδρώτα στο χαλί

Το χέρι του στα κύματα κρατιέται απ΄ τη σιωπή. Μία μορφή μες στο λευκό στέκεικοιτά ειρωνικά
Είναι ο ίδιος που γελάει παραφυλώντας στα βαθιά.

Μα τι καταραμένη ώρα τους δείκτες κάρφωσε στο τώρα; 
Όλα θαρρείς και ξέβαψανπολύχρωμα και σκοτεινά
Κάθε ασπίδα έλιωσε και μόνος περιμένει το σπαθί
Ο λόγος του θ' ανοίξει μια πληγή
το αίμα του θα γράψει με ορμή.

Μπορεί στο τέλος να μας έρθει από τις φλόγες ζωντανός
Μπορεί ποτέ να μη γυρίσει και στον αγώνα όλοι εμπρός
Μπορεί, με δάφνινο στεφάνινέκταρ να πίνει γελαστός
Μπορεί ο ίσκιος του να μείνει εξιστορώντας τον γραπτώς.   
(Αντώνης Μπούζας) 

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Το αμαξάκι

Αν δεν σε είχα ξαναδεί 
δε θα ήμουνα κλωστή 
στου αργαλειού τη μοίρα, 
νύχια - βελονιές, 
στίγμα απ' το χθες.

Αν δεν σε είχα πρωτοδεί 
δε θα ήμουνα εσύ 
στου κρεβατιού το πένθος, 
γέλιο και κραυγή- 
ένιωσα ζωή.

Ένα αμαξάκι ήρθε 
στα εσώτερα με πήρε 
κι έκανε μια βόλτα στα παλιά. 
Είδα τύμβους για εξάψεις 
μα δεν στέγνωσαν οι λάμψεις 
απ΄ τα σαπισμένα μας χαρτιά.

Αν δεν σε είχα ξαναδεί 
θα ήμουν μόνος στην σιωπή, 
αέρας να με γδέρνει, 
λιβάδια να μεθώ, 
αστέρια σε χορό.

Ένα αμαξάκι ήρθε 
στις ταφές του ρου με πήγε, 
ήπια απ'τα μάτια σου ξανά. 
Μου 'πε να σου δώσω στέμμα 
όμως να κρατώ κρυμμένα 
δυο κουρέλια χάδι γιορτινά.

(Αντώνης Μπούζας)